Messerschmitt Me 163 Komet
Niemiecki myśliwiec przechwytujący o napędzie rakietowym z okresu II wojny światowej. W 1938 konstruktor samolotu, prof. Alexander Lippisch rozpoczął w DFS (Niemiecki Instytut Szybownictwa) prace nad bezogonowym samolotem doświadczalnym do prób z napędem rakietowym, o oznaczeniu DFS 194. W 1939 roku projekt przekazano do Messerschmitta. Projekt DFS 194 został ukończony i oblatany w 1940 roku z silnikiem Walter HWK R.I. Zespół prof. Lippischa podjął pracę nad nowym szybkim rakietowym samolotem doświadczalnym Me 163A, w układzie bezogonowym. Prototypy (V4, V5) ukończono w 1941 roku i oblatane jako szybowce (oznaczenia prototypów V1-V3 zarezerwowane były dla wcześniejszego samolotu łącznikowo-obserwacyjnego Bf 163). W sierpniu 1941, Me 163 AV4 odbył pierwszy lot napędzany silnikiem rakietowym Walter HWK R.II o ciągu 7,5 kN. Pilot Heini Dittmar (2 października 1941) uzyskał prędkość 1003,67 km/h. Podjęto prace nad prototypem V1 docelowej odmiany bojowej Me-163B, a 13 wyprodukowanych samolotów Me-163A przeznaczono do szkolenia. Samolot Me 163B został kompletnie przeprojektowany, zaproponowano nowy silnik Walter-509 spalający paliwo złożone ze składników: T (nadtlenek wodoru) i C (mieszanka wodzianu hydrazyny z alkoholem metylowym), mieszanych w komorze spalania. Silnik Walter HWK R.II pracował z paliwem jednoskładnikowym: nadtlenek wodoru, rozkładającym się pod wpływem nadmanganianu wapnia jako katalizatora. Prototyp V3 ukończono w maju 1942 roku i podjęto produkcję seryjną w odmianie B-0 i B-1. Zbudowano około 40 samolotów, zanim w sierpniu 1942 dotarł pierwszy silnik umożliwiający rozpoczęcie prób w locie. Zbudowano około 320[2] samolotów, z czego do jednostek bojowych Luftwaffe dostarczono 279 sztuk.
| Prędkosc maksymalna | 950 km/h |
| Maksymalna wysokosc | 15500 m |
| Zasięg | 100 km |
| Wymiary | 9,30m x 5,92m x 2,76m |